Wat bedoelen we daar eigenlijk mee: identiteit? Ik kan ook zeggen: vertel maar eens wie je bent? En dat is al moeilijk genoeg, want dan vertellen we vaak over hoe we heten, of we een relatie en kinderen hebben, wat voor werk we doen, hoe we emotioneel in elkaar zitten etc. En dat klopt, want wie je bent en wordt, komt voor een groot deel tot stand in relatie met je omgeving.
Een voorbeeld dat ik graag gebruik: wanneer we een eikel in de grond stoppen en de omstandigheden goed zijn, dan weten we dat er een eikenboom uit groeit. De informatie om zo te worden als zo’n boom, zit dus al in de eikel opgeslagen, in de vorm van DNA: de bouwtekening is er en er kan niet iets anders uit groeien dan een eikenboom, ongeacht de omgeving waarin de boom staat. Er is kennelijk een grote architect aan het werk geweest die dat allemaal bedacht heeft.
En dan een mensenbaby: een baby heeft ook veel informatie in zich, ook in de vorm van DNA. DNA, afkomstig van de mama en de papa. Dat hoor je ook na de geboorte: goh hij/zij lijkt wel op jou hoor, kijk eens naar die neus en die ogen. Natuurlijk is dat waar en zoeken we overeenstemming. Daarmee voelen we ons verbonden en zoeken we connectie. Later komen hier toewijzingen bij die je soms niet herkent soms wel en neem je ze aan als waar. Toewijzingen als gevolg van imitatie of wenselijk gedrag, je wilt er immers zo graag bij horen.
En die toewijzingen, dat anderen iets op jou plakken, en jouw aanpassingen en kopiëren van gedrag van mensen om je heen en jouw interactie met jouw omgeving zorgen er uiteindelijk voor dat zich een identiteit vormt.
Stel je maar eens voor dat als jouw ouders op handen en voeten hadden gelopen jouw eerste levensjaren, dan had jij dat gekopieerd; was het in jouw omgeving gebruikelijk om tijdens en na het eten te boeren, dan had jij dat ook overgenomen. Je identificeert jezelf met je omgeving, vaak ten koste van jezelf.
Op diezelfde manier nemen je de waarden = dat wat je belangrijk vind en de overtuigingen = dat wat jij gelooft over jezelf en over de wereld van je ouders over. In elke geval tot je puberteit. Een ander wereldbeeld heb je immers nog niet. Je bent als kind in staat om tot in de finesse een ander waar je afhankelijk van bent te kopiëren.
In de ontwikkeling van jezelf als mens is het bovenstaande niet vreemd. En veel mensen zijn daar volledig tevreden mee. Ze worden zoals hun ouders waren en hebben dezelfde ideeën, leven hetzelfde leven, hebben soms zelfs hetzelfde beroep en overlijden soms aan eenzelfde ziekte. Het zit in de genen zegt men dan.
Anderen missen op den duur iets: ze krijgen het gevoel dat ze zich teveel aangepast hebben, dat ze zichzelf teveel weggegeven hebben om uiteenlopende redenen. Ze hebben zich geïdentificeerd met waarden en overtuigingen van hun gezin van herkomst. En dat voelt niet meer ok.
En dan kom ik terug op de vraag: wie ben jij? Wie ben ik dan? Of waar was ik al die tijd? Waar was/is dat unieke stukje van me/jezelf?
Dat noemt Franz Ruppert het identiteitstrauma = je hebt jezelf ingeleverd. En dat kan alleen als je delen van jezelf niet tot ontwikkeling hebt laten komen. Je hebben iets ingeslikt, je teruggehouden, je opgeofferd. En daar krijg je op den duur last van. Last omdat jij je gedraagt op een manier zoals je niet zou willen. Het heftigste wat mijn partner vroeger tegen mij kon zeggen was: nu doe je net als je vader.
Het goede nieuws is dat die delen die niet tot ontwikkeling gekomen er nog steeds zijn. Je kunt je er weer opnieuw mee verbinden om te worden wie je eigenlijk bent. Je maakt op die manier je eigen IK sterker.
Dat is het werk dat wij samen met jou doen in onze opleidingen en workshops: IoPT = Identity oriented Psychtrauma Theorie. Of korter: identiteitsgerichte opstellingen op basis van deze methode en theorie.
Bijkomend voordeel is dat jij voor jouw partner een ander persoon gaat worden, omdat je meer eigenheid laat zien, er stress reductie optreedt en dat het zelfhelend vermogen van jouw lichaam een boost krijgt omdat je meer levensenergie terugwint.
Kom maar eens luisteren naar het hele verhaal van IoPT. We houden regelmatig open informatieavonden waar je in kleine groepen op een ongedwongen manier kennis kunt maken met deze manier van werken. En als we tijd hebben, maak ook jij kennis met zo’n verloren deel.