Klaproos 

In de teer behaarde knop

schuilt blozend een klaproos

in onstuitbaar verlangen

reikend naar zomerochtendlicht

Ze staan er weer, met losse hand gezaaid, in de voortuin van mijn buurvrouw. Elk jaar hoop ik dat er wat zaadjes overvliegen naar mijn tuin.

Ook is het een drukte van belang in onze beukenhaag, de vogels tsjilpen en zingen er op los, het nest in het nestkastje aan onze walnotenboom wordt druk gefoerageerd door ouderpaar koolmees en het groen barstte de afgelopen weken uit alle knoppen. Intussen viel mijn eigen haar in bosjes uit als het gevolg van een behandeling die ik onderga. Genieten doe ik volop in deze anders dan anders-tijd, genieten van de onverwachte maar niet onwelkome rust, tijd en ruimte, genieten van de spaarzame bezoeken op afstand in de tuin, genieten van soms helemaal niets hoeven. Je zou dat leegte kunnen noemen, zelf ervaar ik dat inmiddels niet meer zo. Voor mij is het een tijd van volheid, al gebruik ik dat woord zelden.

Acceptatie

Waar ik eerder misschien in paniek was geraakt door alle onzekerheid en het ongewisse, ja: Licht & de Boer moest al onze groeps- en trainingsactiviteiten ook onverwacht stopzetten, nu was er al snel acceptatie, bij ons allebei. Wij zijn dan ook echt stil gaan staan, figuurlijk dan. Want hoe stiller het buiten vaak wordt, hoe onrustiger het meestal van binnen is. Dat is ons beide niet vreemd. Meestal is er genoeg afleiding, de waan van de dag die voorkomt dat we contact maken met die leegte die denk ik iedereen kent.

Leegte

Leegte die opgevuld wordt door allerlei activiteiten omdat stil staan en stil zijn zo ongemakkelijk of oncomfortabel kan voelen. Leegte die nooit zomaar ontstaan is. Mijn Chinese arts en acupuncturist legt mij uit dat de westerse geneeskunde uitgaat van leegte. Behandelingen zijn gericht om de leegte te bestrijden. Als maatschappij doen we vrijwel niet anders. Ook in deze tijd. Wanneer kunnen we weer, mogen we weer zo snel mogelijk ons oude leven oppakken? Terwijl de mensheid en de aarde schreeuwen om een andere manier van omgaan met elkaar, met de aarde.

Vanuit het oude Chinese en oosterse denken in de geneeskunde gaan de artsen juist uit van vol zijn, als uitgangspunt en levenswijze. In principe zijn, zeggen zij, zijn we vol en één en hoe ondersteunen en herstellen we deze volheid, komen we weer in balans.  Het verschil tussen een tekort in jezelf en een genoeg.  Een disbalans in de samenwerking tussen die delen in ons, ook op fysiek vlak, zorgt ervoor dat we leegte ervaren, dat we het echte contact met onszelf verliezen en dat op allerlei manieren trachten op te vullen met dat wat ons maar meestal kort bevredigt.

Verlangen

Hier ligt voor ons de link met het traumaherstelwerk dat Licht en de Boer met behulp van IoPT doet. Je heelheid aanspreken en ondersteunen en middels een verlangen, een onstuitbaar verlangen dat roept in je, jouw trauma, je pijn aankijken en integreren in je levensverhaal. Zo win je aan kracht en vitaliteit en levenslust en zo vul je de leegte met die delen waar je lang geleden het contact mee verloren hebt en groei je naar vervuld zijn.

Die klaproos die daar bloeit en die mij vooral herinnert aan volheid die er ook is, aan het nu, want eenmaal in een vaasje zou ze snel verpieteren.

Niet meer dan dat.

Lente

Het is lente in mij

nieuw leven

In een stil moment

In een warme blik

In een handgebaar

Het is lente in mij

leven in mij

dat haar weg zoekt

naar waar het lang

leeg was..

ontkiemen