Dat nooit weer
Vorige week luisterde ik naar de teksten die op radio en tv over de dodenherdenking uitgesproken werden. En dan hoor ik steevast de woorden: “opdat wij niet vergeten” en “dat nooit weer”.
Vroeger stond ik daar helemaal achter en heb ik als leerkracht die taal ook gebruikt richting leerlingen. Tegenwoordig, met alle ervaringen vanuit het werk dat we doen, kan ik daar ook nog een andere inhoud aan geven.
Levensverhalen
In het resonantiewerk (IoPT) duiken we diep in de biografie van een cliënt, de levensverhalen. En dan ervaren we dat wat de cliënt als afhankelijk kind, van baby tot jongvolwassene, in relatie tot de ouders en andere familieleden heeft meegemaakt. Zonder in details te treden, kan ik zeggen dat dat vaak door mij als schokkend ervaren wordt. In hoeveel chaos, onbegrip en emotionele verwaarlozing heeft zo’n medemens moeten opgroeien? Het is soms onvoorstelbaar om te bevatten in welke omgeving zo’n mooi mens is opgegroeid.
Resonantie
De mensen die getuige zijn geweest van het resonantiewerk van zo’n cliënt, al dan niet als resonant, zijn vaak ook geraakt. Daarom is dit resonantiewerk, het opstellingenwerk, zo belangrijk. We kijken diep in de ziel van een medemens en ervaren wat daar in het verleden is gebeurd en krijgen begrip voor het gedrag van de cliënt nu. Er ontstaat compassie en empathie met die medemens.
Beide begrippen: compassie en empathie zijn noodzakelijke elementen die een fundament vormen voor de wens: “en dat nooit weer”.
Als we oorlogen willen voorkomen, zullen we de moed moeten hebben onze eigen innerlijke “oorlog” onder ogen te gaan zien. Anders blijft het bij een wens en ….. feeën en sprookjes bestaan echt niet.
Hoe stop je dit?
Kom voor een kennismaking met dit innerlijke resonantiewerk maar eens op een informatieavond. Je bent van harte welkom bij Licht & de Boer.
