Gerald Hüther is één van de mensen waar ik mijn inspiratie vandaan haal. Ik vind het heerlijk om naar zijn verhaal en zijn metaforen te luisteren. Hij vertelt hetzelfde verhaal wat je al zo vaak van ons, van Gabor Maté, van Franz Ruppert en anderen gehoord hebt. Zo zat ik tijdens de paasdagen nog naar Gerald Hüther te luisteren over symbiose en autonomie.
Het is het verhaal van de twee levensbewegingen waar ieder mens mee in aanraking komt:
symbiose en autonomie
Noodzakelijke levensbehoefte
We hebben een noodzakelijke levensbehoefte om ons te verbinden met een ander of met anderen. Er is een noodzaak om tot een groep te behoren. En die groep kan in de loop van jouw leven veranderen: van gezin, familie tot vrienden.
Daarnaast kennen we allemaal de natuurlijke behoefte om onze vleugels uit te slaan, onze dromen waarmaken. De beweging om de unieke bijdrage waarmee je op deze aarde bent gekomen te manifesteren. Het verlangen naar een autonome beweging waarmee je jouw authenticiteit in de wereld kunt brengen.
Eigen authenticiteit
En nu ligt het er maar aan, in welke mate de omgeving waarin je geland bent en opgroeit jouw drang naar eigenheid (authenticiteit) ondersteunt. Is er voldoende op je afgestemd, hebben mama en papa je gezien precies zoals je was of poogden zij van jou iets te maken waarvan zij dachten dat het goed was.
Die omgeving, de gedragingen van verzorgers, zijn essentieel om te kunnen zeggen hoeveel van jouw unieke bijdrage jij hebt ingeleverd. In heel veel gevallen hebben wij als kinderen ons aangepast. Zouden we dat niet gedaan hebben, dan liepen we het risico uit de groep verstoten te worden en liepen we levensgevaar.
Die aanpassing is voor sommige van ons heel heftig geweest. Onder die aanpassing bevindt zich de angst om er alleen voor komen te staan, soms zelfs doodsangst.
Kortom voor die hang naar symbiose, voor het gevoel erbij willen horen, hebben velen van ons een prijs betaald: we hebben soms veel van onze eigen dromen en verlangens ingeleverd. Die aanpassing geleerd in onze vroegkinderlijke periode houden we vaak ons het hele leven in stand.
Compensatie en verlangen
Ter compensatie richten we ons op materiële dingen, rijkdom, vakanties en veel vertier. Op die manier ervaren we toch nog een vorm van onafhankelijkheid.
Een ergens diep in ons onderbewuste sluimert het verlangen om onze dromen alsnog waar te maken.
Zo kom je in de midlife aan en komt de banale vraag naar boven: is “this alle there is”? Je krijgt opnieuw de gelegenheid jouw eigen uniciteit vorm te geven.
De kans om uit de Matrix te stappen. Of, en dat is in deze Paastijd heel symbolisch, om het oude te laten sterven en werkelijk op te gaan staan.
Kijk en luister maar eens naar hoe Gerald dit verhaal in de Duitse taal vorm geeft:
Lees meer over symbiose en autonomie bij veelgestelde vragen.
