Het lijkt het meest eenvoudige dat er is, waarnemen: kijken, luisteren, voelen, ruiken en proeven. Maar is dat wel zo eenvoudig en eenduidig? Zijn we als mens in staat zuiver waar te nemen? Of interpreteren we vrijwel direct de waarneming, waardoor er een andere werkelijkheid ontstaat, en soms ook een meningsverschil met een ander.
Feit is dat onze “waarneming” sterk beïnvloed wordt door de ervaringen die we met ons mee dragen. Heb je als kind meerdere malen de ervaring gehad dat er bij het afscheid nemen van de visite (ook bij oma en opa) gezoend moest worden en dan niet op de wang maar op de lippen? Dan blijft die ervaring, die je waarschijnlijk als niet prettig hebt ervaren, in jou aanwezig. En die bepaalt dan in sterke mate je gedrag bij het afscheid nemen. Zelfs als je volwassen bent.
Grenzen
Je grenzen zijn overschreden en dat wil je een volgende keer in ieder geval voorkomen. Je ontloopt dan in het vervolg dat gezoen. Op jonge leeftijd en later als je ouder bent. Je weert het af: hier houd ik niet van.
Zelf heb ik dat als jongen meegemaakt met mijn oma. De geur ruik ik nog, eau de cologne 4711 en ook de prikkende bovenlip van oma herinner ik mij nog. Ik ervoer dat als niet veilig, niet prettig. Dus dat afscheid nemen probeerde ik te ontlopen.
Met betrekking tot het waarnemen van de wereld buiten jou, blijven dus altijd twee dingen spelen:
- De pure waarneming
- Ogenblikkelijk gevolgd door de interpretatie daarvan
En in de interpretatie speelt onze ervaring een zeer grote rol.
Het werk dat we doen bij Licht & de Boer: mensen in staat stellen hun eigen gezonde delen terug te vinden en te integreren, maakt dat je waarneming ook meer zuiver wordt. Waarnemen vanuit de overlevingsdelen levert per definitie een vervorming op.
Gevolg: minder meningsverschillen.
