En soms komt iemand tot een bijzondere verwerking van de sessies die hij bij ons heeft meegemaakt. Dat was het geval met Erik Langenbach:

Can’t reach

“Hoe dit zo eruit gekomen is weet ik eigenlijk niet precies. Het is in ieder geval geen bewust proces geweest, het vloeide eruit als het ware. Tijdens en na de sessie bij jullie was wel duidelijk dat er iets in mij aan het veranderen was. Iets dat daar begonnen is met het aankijken van wat zich voltrok.
Wat zich voltrok kwam vervolgens in beschrijvende zin op papier. Daaruit rolde het refrein eruit met de constatering waar het eigenlijk om draaide bij mij:

Can’t reach my pain, my tears, my love, because I don’t know what remains.

Alleen al dat opschrijven, zingen en er laten zijn was een pijnlijke, maar helende ervaring die mij zoveel heeft gebracht.
Vooral ook rust.

Wg Erik”

Luister maar naar Erik:

Tekst:

CO:    I saw you standing there
            afraid to look, afraid to care, and I, and I

            I saw you walking away
            Out of reach, nothing to share, and I, and I

RF:     I can’t reach my pain, can’t reach my tears,

            Can’t reach my love, cause I don’t know what remains

I can’t reach my pain, can’t reach my tears,

            Can’t reach my love, cause I don’t know what remains of me

CO:    I saw me sitting there
            Hiding from myself, just couldn’t bare, and I, and I

            But when you touched my back
            laid your head softly in my neck, that’s when I, that’s when I

BR:     Came a bit closer

            Felt what was not there

            And my world was moved

            By your golden hair

RF:     I can’t reach my pain, can’t reach my tears,

          Can’t reach my love, cause I don’t know what remains

I can’t reach my pain, can’t reach my tears,

          Can’t reach my love, cause I don’t know what remains of me